Zaburzenia afektywne dwubiegunowe

Zaburzenia osobowości

 

 

ZABURZENIA AFEKTYWNE DWUBIEGUNOWE

 

Choroba afektywna dwubiegunowa (ChAD) charakteryzuje się nawrotami (co najmniej dwoma) epizodów maniakalnych i depresyjnych. Ma charakterystyczne objawy. Po okresie podwyższenia nastroju, aktywności, wzmożonej energii, następuje jego obniżenie a następnie chwilowy powrót do zdrowia, aż do następnego epizodu chorobowego.

 

Faza epizodu maniakalnego:

• Symptomy nastroju - zwykle charakteryzuje je m.in.: ekspansywność lub euforia bądź pobudliwość, a także rozdrażnienie, drażliwość.;

• Symptomy poznawcze – należą do nich myśli maniakalne, które charakteryzują się np. niewiarą w ograniczenia i zdolności.

• Symptomy motywacyjne – cechuje je m.in. nadmierna aktywność chorego.

• Symptomy somatyczne, fizyczne – przykładem, których może być m.in. ograniczona potrzeba snu.

 

Faza epizodu maniakalnego:

• obniżony nastrój,

• głęboki smutek,

• poczucie pustki,

• uczucie bezradności,

• utrata zainteresowań i zdolności radowania się,

• apatia oraz zahamowanie aktywności.

 

Według Międzynarodowej Klasyfikacji zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania, do często spotykanych objawów depresji należą także:

 

• osłabienie koncentracji i uwagi,

• niska samoocena i mała wiara w siebie,

• poczucie winy i małej wartości,

• pesymistyczne, czarne widzenie przyszłości,

• myśli i czyny samobójcze,

• zaburzenia snu,

• zmniejszony apetyt.

 

Okres remisji

To czas między epizodami ChAD, kiedy nie ma żadnych objawów choroby albo są nieznaczne. Wbrem pozorom, nie oznacza to, że choroba minęła. W okresie remisji nie należy zaniedbywać leczenia pacjenta, nadal pozostawać pod kontrolą lekarza i przyjmować leki.:

 

ZABURZENIA OSOBOWOŚCI

 

Zaburzenia osobowości to długotrwałe wzory sztywnego zachowania, które kształtują się już w okresie dojrzewania. Nieleczone potrafią utrzymywać się przez całe życie, choć w wieku średnim lub na starość tracą na swej intensywności. Często zdarza się, że zaburzenia osobowości przechodzą w stan ostry pod wpływem stresu. Zaburzenia osobowości to zbiory cech (wzorce zachowań i doświadczenia wewnętrznego takie jak myśli, uczucia, doznania), które stały się sztywne i działają na niekorzyść jednostki – do tego stopnia, że ograniczają funkcjonowanie lub powodują cierpienie.

 

10 zaburzeń osobowości i ich objawy:

 

1. Zaburzenie osobowości obsesyjno – kompulsyjne

Osoby z tym zaburzeniem odczuwają nieustanny stres oraz presję, czują przymus wykonywania wszystkiego w sposób doskonały. Mają skłonność i łatwość do porównywania się i za wszelką cenę chcą dorównać do wymyślonego ideału, obojętnie czy chodzi o pracę, wygląd czy dekorację wnętrz. Ich perfekcjonizm zatruwa życie im i domownikom. Często się niecierpliwią, charakterystyczne też są wybuchy złości z “błahego”. Co powoduje poczucie, odcięcia od świata i braku zrozumienia, przez najbliższe osoby partnera, przyjaciela, rodziców czy w późniejszym etapie życia dzieci. Poczucie osamotnienia jest dojmujące.

 

2. Narcystyczne zaburzenie osobowości

Zaburzenie w którym występuje wzorzec zachowań zdominowany nastawieniem wielkościowym (w wyobraźni lub na jawie), potrzebą bycia podziwianym, brakiem empatii i niezdolnością do przyjęcia perspektywy innych osób. Ludzie z osobowością narcystyczną często odczuwają wstyd lub/i upokorzenie w różnych sferach swojego życia, na przykład; w pracy, w związku, czy w przyjaźniach. Często mają poczucie nieprzydatności, albo/i pustki w środku. To poczucie bezwartościowości, często przykrywają sztuczną pewnością siebie. Zdecydowanie odrzucają krytykę i wymagają ciągłego podziwu i zainteresowania, a najdrobniejsza uwaga może zachwiać ich wewnętrznym ja.

 

3. Osobowość zależna

Aprobata innych to główna potrzeba osób z tym zaburzeniami. Często czują się bezradne, słabe, puste wewnętrznie i gorsze od innych. Doświadczają również lęku związanego z tym, że osoba bliska odejdzie. Osoba zależna nie może znieść myśli o samotności. Ma problemy w podejmowaniu prostych, codziennych decyzji bez rady i pomocy innych, uważa, że nie przeżyje na świecie. Ma problemy z wyrażaniem odmiennego zdania, bo uważa, że jeśli je wyrazi, straci wsparcie i akceptację. Inicjatywa i samodzielność wywołuje w niej poczucie lęku. Nie wierzy we własne siły i ma niskie poczucie wartości.

 

4. Osobowość histroniczna

To osoby emocjonalnie zmienne, szybko przechodzące od “to jest najszczęśliwszy dzień w moim życiu” do postawy „nie mogę tego znieść, rzucam tę robotę”. Zalewają je emocje, nad którymi, zupełnie nie panują. Mają skłonności do wybuchów złości i gniewu. Czują się źle, gdy partner albo partnerka zajmują się innymi sprawami. Moda i wygląd zewnętrzny zajmują większą część ich życia i starań. Często zmieniają partnerów lub mają wiele romansów i krótkotrwałych relacji. Mogą być egocentrycznie i uwodzicielskie.

 

5. Osobowość unikająca

Są to osoby do przesady nieśmiałe, niechętne do nawiązywania nowych znajomości, czy do podejmowania nowych wyzwań, które wykraczają poza ich rutynowe zwykłe czynności. Często towarzyszy im poczucie beznadziejności. Osoby te uważają, że są niegodne miłości, a w dodatku nie potrafią tego zmienić, mają poczucie, że nie mają na to żadnego wpływu. Często są to osoby nadwrażliwe na jakiekolwiek opinie na ich temat. Nawet niewinny przytyk czy żart odczuwają jako atak na ich osobę, przez co unikają grup i zajęć, w których kontakty międzyludzkie są częścią składową aktywności, Wciąż boją się odrzucenia i kompromitacji.

 

6. Osobowość antyspołeczna

Osoby z tym zaburzeniem często wpadają w gniew i przejawiają agresję, są impulsywne. Nie cierpią planować i nie są w stanie trzymać się żadnego ustalonego harmonogramu działania. Ponadto często zmieniają pracę albo nie są w stanie tej pracy utrzymać. Nie dotrzymują zobowiązań finansowych, często zaciągają długi, których nie są w stanie spłacić. Chętnie podejmują ryzykowne działania w życiu, co w konsekwencji prowadzi ich do życia poza prawem.

 

7. Osobowość schizotypowa

Osoby te odczuwają silny lęk w sytuacjach społecznych, w związku z czym nie potrafią nawiązywać kontaktów i relacji międzyludzkich. Relacje dla tych osób, są tak trudne, że inni odbierają ich jako dziwnych lub obcych. Dla osób tych w większości inne osoby, to zagrożenie, dlatego najczęściej wycofują się z życia społecznego. Przeżywają siebie jako osobę bezbolesną i często czują się zagubione w rzeczywistości. Mają swój świat, do którego chętnie uciekają. Mają w sobie pokłady ogromnej złości, którą boją się uwolnić z obawy, że skrzywdzą tym najbliższych.

 

8. Osobowość schizoidalna

Zaburzenie osobowości cechujące się tendencją do izolowania się, niewytwarzania silnych związków oraz wycofywania się z kontaktów emocjonalnych i społecznych, uznawania ich za niepotrzebne. Przy dużej wewnętrznej wrażliwości wyrażanie uczuć jest ograniczone, co powoduje pozorny chłód i dystans uczuciowy. Pacjentów ze schizoidalnym zaburzeniem osobowości nie obchodzą ani pochwały, ani nagany. Osoby cierpiące na to zaburzenie na ogół działają samotnie, często żyją w świecie marzeń i fantazji.

 

9. Osobowość z pogranicza (borderline)

Zaburzenie osobowości charakteryzujące się wahaniami nastroju, napadami intensywnego gniewu, niestabilnym obrazem siebie, niestabilnymi i naznaczonymi silnymi emocjami związkami interpersonalnymi, silnym lękiem przed odrzuceniem i gorączkowymi wysiłkami mającymi na celu uniknięcie odrzucenia, działaniami autoagresywnymi oraz chronicznym uczuciem pustki (braku sensu w życiu). To ludzie impulsywni, przejawiający zachowania szkodliwe dla nich samych (przygody seksualne, nierozsądne wydatki, nadużywanie substancji psychoaktywnych lub jedzenia). Osoby, te doznają burzliwych uczuć, a nastrój w ich wnętrzu może się zmienić i zmienia się z minuty na minutę. Mają poczucie wielości i różnorodności własnych talentów oraz umiejętności, z których, jednak nie potrafią skorzystać. Są niepewni tego, kim są oraz brak im zdolności do podtrzymywania stabilnych relacji interpersonalnych, choć jednocześnie pragną tego najbardziej na świecie.

 

10. Paranoiczna osobowość

Zaburzenie osobowości, w którym występuje chłód emocjonalny, wycofywanie się z kontaktów z innymi, wrogość, nadmierna podejrzliwość, nadmierna wrażliwość na lekceważenie i krytykę, niezdolność do wybaczania urazy. Jednostki takie są podejrzliwe i łatwo się obrażają. Uważają, że inni ludzie, nawet ich najbliżsi dążą do tego, aby ich skrzywdzić albo zranić. Ich relacje są najczęściej pełne komplikacji, nie ufają innym ludziom, czują się samotni, inni niż wszyscy i niespełnieni w życiu. Doszukują się ukrytych znaczeń nawet w niewinnych uwagach albo żartach.