Psychoterapia Dorosłych Dzieci Alkoholików (DDA)
Skąd biorą się problemy DDA? Otóż, dziecko w rodzinie alkoholowej bardzo wcześnie spotyka się z doświadczeniami, które przekraczają jego naturalne zdolności adaptacyjne. Dziecko nie ma wyboru i musi to przeżyć i wobec tego jakoś reaguje. Jakoś to przeżywa, jakoś zaczyna o tym myśleć, a na końcu jakoś się zachowuje. To się dzieje w dzieciństwie. W wyniku takiego sposobu przeżywania w psychice dziecka powstają całe schematy reagowania i zachowywania się w konkretnych sytuacjach. Są to głownie sytuacje zagrożenia. W dzieciństwie rozgrywają się one w rodzinie. Schematy, które pozwalają z nimi radzić sobie utrwalają się tak mocno, że osoba dorosła przenosi je poza rodzinę na funkcjonowanie w świecie dorosłym. I to jest ten kłopot DDA – oni ciągle tkwią w dzieciństwie.
Oto doświadczenia z którymi mogą się zmagać osoby z syndromem DDA:
• lęk, brak pewności świata, brak nadziei
• konieczność zabezpieczenia się na przyszłość, unikanie związków, brak bliskości
• poczucie mniejszej wartości
• perfekcjonizm
• unikanie wyzwań
• poczucie osamotnienia
• racjonalizacja klęsk
• destrukcyjne związki
• nadmierna kontrola emocjonalna
• wzmożona kontrola siebie i innych lub totalny brak kontroli
• nadmierne planowanie lub brak planów
• lęk przed zmianą lub życie w „ustawicznej zmianie”
• ciągła obawa, poczucie zagrożenia, gotowość do walki, nieporozumienia z otoczeniem i eskalacja konfliktów
• bycie ofiarą lub świadkiem nadużyć seksualnych
• brak akceptacji własnej seksualności
• instrumentalne traktowanie seksu i partnera
• idealizacja miłości platonicznej
Celem terapii DDA jest wychodzenie z dzieciństwa i stopniowa koncentracja na teraźniejszości. Terapia DDA dąży do tego, aby lepiej radzić sobie z cierpieniem, otworzyć się na świat i mieć satysfakcję z niego